Georg Meyndt (Text), Georg Meyndt (Melodie)

Zwo Risen

Christoph Reich, Heinz Acker • Ortsmundart: Hermannstadt • 3:16 Minuten • Herunterladen

Zwo Risen, dä blähden un ennem Stroch,
zwee Neestcher un ennem Zwejj,
|: vum Morjenda bäs zem Owendrit
se wossen end blähden zeglech. :|

E Flutter, di fluġ äm de Stroch eräm,
e hatt af dä Ien sich gesatzt,
|: e hatt er gepespert vu Läw uch vun Trå,
e hatt se gedrockescht, gematzt. :|

Dro fluġ hi eweej end less se äm Stäch,
end da hi dro wedderkåm,
|: si pladdert hi glech äm dä åånder Ris,
dä Åånder än d’Armen än nåhm. :|

Hä äs hi uch bliwwen, hi word za er Ropp,
det Fläjjen, dåt hatt hi verliert;
|: hi matzt se nemmi, hi knuëġt norr un är,
bäs datt hi er’t Härzkegd zestiert. :|

Et woren zwee Medcher än aser Gemien,
dä hadden det Nemlij erliëwt:
|: D’irscht hatt der Flutter dåt Ien geläwt
und dro no dem Ååndre gestriëwt. :|

Mer wällen norr wängschen, et sil en net gohn
wä d‘Risen äm virije Lied.
|: Mer wällen’t erliëwe, mer wällen et sähn,
wä’t desen zwo Frängdänne giht. :|

Ortsmundart: Hermannstadt