Georg Meyndt (Text), Georg Meyndt (Melodie)

Et sång e schatzij Vijjeltchen

Et sång e schatzij Vijjeltchen
äm Risestroch, äm weïßen.
Ech sååch em arje Gangen za,
di wul et ängde schmeïßen.

Ech sot ken än: „Loss seʼ, meʼ Gang,
et såll dir net gelängen,
dänn woʼ ta’t fehst, det Vijjeltchen,
dro widd ät nämmi sängen.

Ergätz dich uch esi un äm
end loss et wekter fläjjen,
sonst wirst ta äm det Liëwensgläck
dech und uch ät bedräjjen.“

Der Gang, di sååch mich trourij un,
et kåmen äm de Zehren.
„Ech wäll Ich foljen,“ sot hi dro,
„Er sellt mer nämmi beren.

Ich wul jo näst ze Lied äm dan,
ech hun et vill ze gärren,
ich wäll äm nämmi na de Wiëj
za sengem Gläck verspärren.

Kån ech norr allen Dåġ et sähn,
si giën ich mich zefridden,
wonn ech norr frih terf seʼ mät äm,
mich mät äm terf bekridden.

Dro wäll ich nästmih mät äm hun,
mät näst wäll ich et krinken.
Und wonn’t ewejgeflijen äs,
si wäll ich un et dinken!“

Ortsmundart: Hermannstadt