Georg Meyndt (Text), Georg Meyndt (Melodie)

Än er Gåss (De Bank)

Än er Gåss, do stiht en Bånk,
net ze kurz uch net ze lånk,
|:awwer fir en weffelnzwinzij
dennich vill ze klinzij, :| ze klinzij.

Net ze briet uch net ze schmuël,
mät är Väre widd se vuël,
|: und et bleïwt uch net e Pläzken,
nemmel fir e Käzken, :| e Käzken.

Net ze nedder, net ze hih,
di-de Platz bekitt, äs frih.
|:Di ellien norr draf wäll sätzen,
mess s’äm Ren benätzen, :| benätzen.

Net ze hart uch net ze wiech,
ous er åålder, märer Iech;
|: net ze feng uch net ze grampij,
un den Ängdre stampij, :| jcha stampij.

Wässt er net, vir wellem Hous,
goht des Owends norr berjous,
|: sächer fängt er, säckt nor fleïßij,
siës- uch siwwʼnentreïßij. :| De Bånk.

Ortsmundart: Hermannstadt