Un em Suannäwend kuum de Hannitant ëus der Stååt keen Duannerschmort end kiirt ba den Heltnereschen ian. Da huadden e` Gangen, den Simi, die vill erziale` kangt. Dåt wuasst senj Tant. Sa nuhm en zer Setch end säät: "Simi, wåt wiißt tau iwer den Diid?"

"Oh, Tant, dä käänt ech vill derzau sään, awer wiasst Ir, dått et verschidia` Oorte` vun Diid gitt?"

De Tant wurd nuagiirich: "Kuust tau mir diët ewiënich genaer erkleeren, Simi?"

"Åwer frialech, Tant. Esi zem Baspial gitt et en hiaschen uch en heeßijen Diid, uch bevuar ir mir säät, ech siil dåt erkleere`, måchen ich et uch glech miat dem Diid vu` menjem Grissvooter. Die huatt nämlich en hiaschen Diid: Hia ias åf dem Rooße`wooġe gestarwe`, iandem e ifåch ia`geschlääfen ias."

De Tant wuasst niët esi genaa, wååt se vun deem håålde` siil end buart nä: "Gaut Simi, awer nau giaw mer uch e` Baspial vun em heesijen Diid."

"Niast leichter, wa dåt: Der Diid vu` senje` Fränje`", infert der Simi.

"Dåt verstähn ech niët guunz, Simi", wangdert sich de Tant.

"Ech hu` chia glech gewuasst, dått ich dåt neher erkleere miëss", miint der Gang, "ualsi: Me` Grissvooter wår miat drua Fränje` ba`m Regoole` iam Wanjert. Wa se fartich wåre`, hu` se en griiße` Kriach Wenj ëusgedrianke` end wåre` goor besoofe`.

Åf dem Hiimwiach sië` se durch de Rutsche` ku`. Dä ias et sihr gefehrlich, dänn der Wiach zer Kiakel ias dä sihr steil. Genaa dä ias me` Grissvooter ia`geschlääfe` uch nimi erwåcht. Åf dåt hoot sich der Wooġe`iwerdreht, ias ian de Kiakel gefualle` uch goor sië` se ersoofe`. Me` Grissvooter hot niast gespirrt, amëwått die chia geschlääfen hot, awer da Undre` - esi erzialen de Letch - hu` gekriasche` wa Iëner, hanjer dem der Deiwel liift, am en ian de Hall ze bruenje`! Dåt miinen ech miat em hiaschen uch em heeßijen Diid."

Nau huatt uch de Tant verstuunde`...

Åfgeschriwwe` vum Puschke`walter