Det Maio wår vaar Gähr åld. Senj Muetter, det Mai, erzåhlt em vill Geschichten iwer den Chriastbuum, den Chriastdååch uch den Harrn Jesus. Iat säät em uch, dått - wunn et artich weer - der Chriastmuun ku` widd uch die widd em trä hiasch Geschinker bruenje`.

Um bestiëmmten Äwend giëng se` Vooter, der Marz, ian`t Schlääfzimmer, am sich ualz Chriastmuun ze maskiire`. Dåt Kliin guckt en Zetch long durch`t Schliassellooch, ähnen ze wiasse`, wåt hia vuar huatt. Trä giëng et ian`t Zimmer, ian dem der Buum ia` vooler Proocht glianzt end waurt zesumme` miat senjer Muetter åf de Chriastmuun.

Et dëuert niët long bias iëmest un de Dirr klåppt. Wa die eria` kuum uch sich ualz Chriastmuun vuarstallt, fiëng det Maio un ze schruan: "Schummt sich der Vooter wiarlich niët, sich sigor un esi em Äwend ze besoffe`, un dem ech åf de` Chriastmuun woorde`? Nau hoot e mer de gunz Luast verdarwe`. Villecht kitt die nau uch nimi!"

Åfgeschriwwe` vum Puschke`walter