Anjden un der Gemiin gauf et zwo Noberännen - det Garjen Zirr uch det Pitrolesch Mai -, dä sich iwerhiift net eusstohn kanjden. Am en jeed Kleneget mosst em sich zärren: Iist kreet der Kokesch ze stårk, iist berlt de Käu ze heeßich, iist grunzt det Schweng ze saprich, iist stunk der Furz vun der Ånderen ze bätter... Sä nåhmen hålt ålles zem U`låss - oder erfunden äst derzäu -, am der Ånderen Iint euszewäschen, dänn ållebiid hådde` se en Mell wä en Scheiërndiur uch Zangen, dä esi gäftich wore`, dåt se durch en Bäss uch en Iußen vergäft hädde`...

Un em hiischen Dauch geriiten dä zwië Lichtmellijen wedder bä`m Zeong unenånder. Det Zirr feng un:
"Hiir haar, dau Ladder: Säch end weesch der ualdiist de Vuarhenj, dänn se siën esi draakich, dått em dermiat Retsch kooche` käänt end ståppe` käänst te se uch, dänn se hun esi griiß Leecher, dått ech ualles sah` ku`, wunn te et miat dengjem Muun dreifst!"
"Wa, denj Griiß, kuust tau dåt saan, dau Schiampes", reecht sich det Mai åf, "dänn aus trianne` chia diack Mëure` oder schlechst te dich durch`t Goortendirrchen un. Puass åf, wunn ech dech iist ian ausem Hoof erwiasche`, breechen ech der ualle` Knooche` end schlään der uch gor Giaftzuentch ëus dem stiankije` Miëll ëus!"
"Na, na", unfert det Zirr, "denje` beschiassianen Hoof miëss ech niët betradde`, dänn ech kuun nuer åf de Stuff steje` uch en Daackzäjel åfhiawe`. Trä saan ech denj guunz Programm. Tau biast chia noch lichter, wa da ëus dem Puff - oder, wa denj Buallegriiß em dåt hiißt!"
"Nå hiir mer iist gaut zau, dau Zuadder", feng det Mai un ze kreische`, "wa weer et, wunn te der nua Uuġeglaser kiifst, ha?"
"Uch, waram, wunn em freejen diërf", puddert sich dat Ånder åff.

"Gunz ifåch: Trä wirst te ändlich erkienne`, dått die, miat dem ech et dreiwe` - wa tau sääst - niët menj, sangdern denj Muun ias!!!" Tro speokst et åf de Iërd end less seng "Frängdän" sprochlius zräck.