Grete Lienert-Zultner (Text), Hans Mild (Melodie)

Zwee Medcher seng än der Gemien

Waltraud Zoppelt und Hans Krauss • Ortsmundart: Schäßburg • 1:38 Minuten • Herunterladen

Zwee Medcher seng än der Gemien
de Inijste vun allen;
und wi se set zesumme gohn,
dem messe se gefallen.
Det Ien äs härzij wä en Ris,
huët Uġe, lächt wä Kärzen,
|: kå sänge wä e Vijjeltchen
uch låche frih vun Härzen. :|

Und äng wunn ich aft Åånder sähn,
widd mer, als kem ich hiemen,
ä senjen Uġen hemmelblo
låt e vergeßän Drimen.
Wä ech derhiemhär Uëwschid nåhm,
bekåm ich af det Wååndern
|: vun Ennem e rit Riske mät,
Vergissmeinnicht vum Ååndern. :|

/ Coda:
Ta Medche frih, ta Medche ställ,
menj Härz, dåt äs än Nit:
|: Ich wieß net, wellt ich läwer wäll,
ich wil ich Allebied. :|

Ortsmundart: Schäßburg