Carl Römer (Text), Hermann Kirchner (Melodie)

Zeïsken huet se' klinzij Näst (Hiemetstroa)

Zeïsken huët seʼ klinzij Näst än den Äjerschbiemen.
Sånnbeschinne, rendurchnässt kitt et duër änj hiemen.
Ow de Derner et bekratzen, owʼt beläoren uch de Katzen,
|: ängde kitt et wedder. :|

Hääsken un dem Wånjertrien duckt sich häislich nedder,
huët e Kellchen eangderm Stien, kitt duër ängde wedder.
Ow et uch de Heangd verjuëġen iwwer Wiëj uch iwwer Huëġen,
|: ängde kitt et wedder. :|

Härz Gemien äm gräne Greangd, wuër meng Schrätt ich linken,
än der Fremd ze jeder Steangd mess ich un dich dinken.
Klinzij bäst te uch beschieden; än denj Froaden, än denj Niden
|: refft et änj mich hiemen. :|

Munchien Stadt ä Glåånz uch Pruëcht hun ech schiun durchmiëßen.
Hiemetssprooch uch Hiemetstruëcht keangd ich net vergiëßen.
Ä meʼ schåtzij Vuëterheïsken, wä det Hääske, wä det Zeïsken,
|: kunn ich ängde wedder. :|

Ortsmundart: Mediasch