Ernst Thullner (Text), Hans Mild (Melodie), Rudolf Lassel (Melodie)

Hiren ich de Biëtklok (De Biëtklok)

Hiren ich de Biëtklok logden,
widd meng Härz af iest si ställ;
mir äs äng, als wässt genaa ich,
wat se mer verkängde wäll.
Woʼ se klängt: Bim bam, bim bam,
refft se mer: |: Kamm hieme, kamm! :|

Wä ich frih noch mät de Kängde
Pila spillt af brieder Aa,
ruff mer oft äm biëste Spillen
änär Stämm si feïrlich za:
Hir af mech! Bim bam, bim bam.
Ous det Späll. |: Kamm hieme, kamm! :|

Wä ich gresser dro gewuëßen,
lastij af dem Dåånz mich dreht,
ruff gorr zeklich änär Klängen
mich eweej vu menger Med.
Biëtklok logt: Bim bam, bim bam.
Ous der Dåånz. |: Kamm hieme, kamm! :|

Wonn ich na af mengem Acker
mäd vu schwerer Arbet stohn
und de frängdlij Owendläftcher
äre Klong bäs hiër mer dron,
sot mer är Bim bam, bim bam:
Ous de Ploġ. |: Kamm hieme, kamm! :|

Iester widd se mer erklängen,
– Wänni kitt dåt selij Iest? –
do den heschten, iwʼje Fridde
mer är iërzä Stämm verhießt;
do se sprächt: Bim bam, bim bam.
Allent ous. |: Kamm hieme, kamm! :|

Ortsmundart: Hermannstadt