Frida Binder-Radler (Text), Martin Kutschis (Melodie)

Et reifen de Ehren (Kiurebleam blo)

Sälwerfäddem Hermannstadt • Umgangssächsisch • 5:09 Minuten • Herunterladen

Et reifen de Ehren äm Sannescheng,
et lacht der hiesch riuseriut Mohn;
ech kleowen de dankelblo Kiurebleam,
norr dä kå vun Troa mir äst son.
Kiurebleam blo, Kiurebleam blo,
ach, so mengem Härze vun Troa!
Et wor, wä meʼ Läwke vu Läw erzåhlt,
dea sången de Vijjel äm Moa.

Et niejt sich de gealdägiël Kiurenehr,
der Wängd huët de Mohnbleam zerstroat,
gemeht huët der Schnidder de Kiurebleam,
meng Härz äs driw treorij und schroat.
Kiurebleam blo, Kiurebleam blo,
tea lesst mich si iensem hä stohn!
Flejjt net schiun de Schwalw iwwert Stoppelfiëld
mät treorijem Saingen uch Klon?

Der Wängter äm eiskåålde Flokeklied
däkt hemmlij det Stoppelfiëld zea.
Wo sed ir, meng Bleamen äm Ehremiër?
Hun alle verlosse mich nea?
Kiurebleam blo, Kiurebleam blo,
bååld Sterm blosen iwwer de Iërd.
Än deankelster, deankelster Wängternuëcht
veriensemt meng Härz af dech wiërt.

Iest sot mir de deankelblo Kiurebleam,
ich sil nemmi treoren noch schroan:
Aft Johr kem sä wedder und bläh noch blo,
ech awwer sil lihre verzoahn.
Kiurebleam blo, Kiurebleam blo,
aft Johr wällt tea wedder blo blähn.
Woʼ wedder äm Ähren de Mohnbleam lacht,
sål wedder meʼ Läwken ich sähn.

Schluss:
Et reifen de Ehren äm Sannescheng,
et lacht der hiesch riuseriut Mohn;
ech kleowen de dankelblo Kiurebleam,
norr dä kå vun Troa mir äst son.

Ortsmundart: Mediasch