Aktion -Såksesch schreiwen-

Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.

der Ijel
schrieb am 19.10.2008, 18:39 Uhr
Derteos stohn de Biim noch voll mat Bladder----
Äm Wngter flajen da drech Bladder---
joi näi det senj de Wenker-Sätze---

--mät Guuld gefarft, der Bäsch dertif
den ïrschte Strohl åf as erif
schmiss de Soann un desem Moarjen,
Menschekänjd vergäss denj Soarjen---

erroden der Härr Fabritius woher det stammt
af jeede Fåll der Härwest äs guldig----

und weder emmest sot :
De Zegt spillt Iwerstälpes
der Härwest äs e Fälpes----


wï kennt dën Autor ?
Martha
schrieb am 09.11.2008, 10:47 Uhr


Christine Theil erzählt im Jahrbuch 1963

AUS DER KÄNGDERSTUW


Åm Haus wid geschnegdert. Hīftsächlich wid aus Åldem Nået gemåcht. „ Na, säht er, Ir Kängd, nāäs aus desem ålde Keddel doch noch e gāt Klidche worden“, Sprächt de Motter. „ Diē Keddel hun ech noch gedrōhn, wä ech e Mēdche wōr“.
Draf sprächt det Klenst nōdinklich: „ Wä tā e Mēdche wōrscht, hadden mer nichen Motter!“

Det klin Gretchen frōcht: „ Mama, wonnie huëst tā Hochzet?“ De Motter äs iwerrascht und sprächt: „ Na, hīr meng Kängd, mir schengt, tā wiß net, wat Hochzet
hisst!“
„Näi- „ Wißt tā net, dat ech schi lang - langhär Hochzet gehuët hun?“ - „Näi, ich hun dich net gesähn, villecht wōr ich glat af der Gas spillen!“


„ Motter , kifst tā es hegd, wo mer kēn Sålzbrich zähn, uch Gefriränet?“
„Näi, me Kängd, et äs genach dat mer fīr de Bahn uch fīr det Buëd esevel Giëld ousgiēn !
„ Awer Motterli, ich häw esi gern īst gekīrt, wä gefiëfert Gefriränet schmackt!“
„ Wä kiste af dåt?“
„Alsi te sōst doch alängst kēn den Vuëter: „Ä Sålzbrich wår awer det Gefrirän schrecklich gefiëfert!“


Esi, Ir Läwen, well aller gāden Sachen(Dinge) ängden droa sen, doräm äs na Schlāss fīr hegd. Awer Er terft doch noch äst rōden:
Wier huet det Gedicht: „Die Frösche“ geschriwen?



De Krådder

En griss Sii wōr zagefrihren;
Dä Kraddercher, en der Deft verlihren,
Turften na nemi quaken uch nemi sprängen,
Äm Halwdrum vertriisteten sä sich, abedängt,
Wonn sich do iwen dennich en Platz fir se fängt,
Dro weden sä wä Nochteguëlen sängen.
Et kåm en worem Wängd, det Eis wōr afentihnt,
Dro ruderten sä uch kåmen un Land wä versihnt
Und saßen alle um Åwer esi fär em sekt
Uch quakten wä en ålder Zekt.


der Ijel
schrieb am 10.11.2008, 12:37 Uhr (am 10.11.2008, 12:43 Uhr geändert).
„Die Frösche“ oder „De Krådder”
se quakten wä en ålder Zekt.
em wird jo noagihrich Martha, ech kënt et net erroden vu wem der Text stamme kënt
Martha
schrieb am 13.11.2008, 21:19 Uhr (am 14.11.2008, 15:09 Uhr geändert).
De Krådder
Quakten wä än ålder Zekt.

Tā kënst wärlich net erroden, wï dett Gedichtchen geschriwen huët?
Dro wäll ech der wekter hälfen. Liss emōl den detschen Text, villecht klappt et enzt..Geschriwen: 1820, angder Parabeln Na?.. Vill Gläck!

Die Frösche

Ein großer Teich war zugefroren;
Die Fröschlein, in der Tiefe verloren,
Durften nicht ferner quaken noch springen,
Versprachen sich aber, im halben Traum,
Fänden sie nur da oben Raum,
Wie Nachtigallen wollten sie singen.
Der Tauwind kam, das Eis zerschmolz,
Nun ruderten sie und landeten stolz,
Und saßen am Ufer weit und breit
Und quakten wie vor alter Zeit.
Martha
schrieb am 14.11.2008, 18:02 Uhr


Christine Theil erzählt

Aus derKängderstuw

Än der Dorfschīl äs Religionsangderricht. Der Lihrer huët de Kängden ausenåndergesatzt, wat de Duf bewirkt. Na selle se wedderhīlen, dat e segt, hu se kapiert?!
„Also Kinder, wer kann mir sagen: Was bewirkt die Taufe?“ Alles ställ, nemest mukst. Domät se`n biësser verstohn, frocht e sachsech: „Alsi, wat wirkt de Duf?“
Fridd, nemest hiëwt de Fänger. Norist giht dem klene Maio e Lächt af; et huët dehīm en åld Griß, däden nestmi hīrt, em hisst se allgemin nor: „ De Duf „ Et hiëwt de Fänger en de Läft en sprächt: „ Ich bidden, se wirkt buwellännen Dach mät rīde Streifen!“





Christine Theil

Aus der Kängderstuw

Kurzschlaß am Hemmel

Der Hanzi kīt vum Spillen erhätzt
Und reft: „Säht außen, säht , wä et blätzt!
Na fēt et uch glech ze dannern un!“
„Cha, Kängd, et wid e Gewädder kun!“
„ Na wäßt Ir awer, vu wat dåt kīt,
Wonn et hell uch wedder dankel wid?
Ech kån ich son, ech wiß et gewäß:
Wonn äm Hemmel plötzlich Kurzschlaß äs!“



Wittl
schrieb am 14.11.2008, 22:27 Uhr (am 14.11.2008, 22:31 Uhr geändert).
Martha schrieb:

„ Na wäßt Ir awer, vu wat dåt kīt,
Wonn et hell uch wedder dankel wid?
Ech kån ich son, ech wiß et gewäß:
Wonn äm Hemmel plötzlich Kurzschlaß äs!“


Martha,
wonn äm Hemmel Kurzschlass äs, kaon et awer uch seng, dat der Petrus ze deff än't Glas geguckt hut...viellecht uch de Schlässel versähentlich verluëcht...
als Kängd sunġe mer;
"Sonne liebe Sonne...schein auf uns herunter,
lass den Regen oben,
dann wollen wir Gott loben....
Petrus schliesst den Himmel auf,
guckt die liebe Sonn heraus"....
eagefëhr esi...diinken ech?!

Soa gegrosst.

Martha
schrieb am 15.11.2008, 19:27 Uhr
Wittl schrieb:
"Sonne, liebe Sonne...
schein auf uns herunter,
lass den Regen oben,
dann wollen wir Gott loben...

Wittl,
Wonn em äsi sot:"dann wollen wir Gott loben," dro kängst ta recht hun, mät denger Erkläreng fir den Kurzschlaß äm Hemmel.Der Petrus kån der Schäldich sen.
Ech kån mech erännern, dått mer awer as net un Gott gewånd hun, sangdern nor un dä Sånn:
"Liebe, liebe Sonne,
komm ein wenig runter,
lass den Regen oben
dann wollen wir dich loben...
Ow der Härgott as dåt verzåën wid?
Hischen Gross
Martha

der Ijel
schrieb am 19.11.2008, 19:50 Uhr
lass den Regen oben
dann wollen wir dich loben...

Det senj hoald Kinderreime------
sacher kannt Ihr uch det:

Rën rën dått et schitt
dått menj Motter hïme kit
uch mer Brïd uch Boflesch git--
ast sïr, sïr aehnlijet hun ech am Letzebuergeschen fangden,
doch schu fuer Gohren,
wonn Ihr walt deaen ech uch de letzebuergesch Iwersatzeng hiar eranner
adë
hische Gross vun Nappenderf
Martha
schrieb am 20.11.2008, 21:23 Uhr
Noch en sihr hisch Reim vun der Motter fir det Kängd


Det irscht Zängdchen


As Kängdchen
Huet en Zängdchen!
Kut hirt nor, wä dåt klängt,
wonn em det klinzich Leffelchen
änt klinzich Melchen brängt.
Kut säht, em segt et schin!
Et fänkelt weiß uch rin,
schniweiß,
wä aus Eis.
Schatzich Kängdchen,
beiß nor beiß!
Te sålt dier Zängdcher mi bekun,
sålt äng nor äst zem Beißen hun.
Kam, Schatzken, äs
dro wueße se gewäß
Martha
schrieb am 21.11.2008, 19:28 Uhr

Anekdoten aus Siweberjen


Der åålt Stadtfarr enner aser hischen Städtchen, die wōr bä jang uch åålt sihr beläwt uch sihr geihrt. Lidder hat he ennen Fehler: wunn hie manchmōl bäm Prädiģen äsi än ennen grißen Schwung gekunn wōr, dro kanjt he „det Amen net uch nemi fängden“
Un ennem Sångtich äs et äm wedder äsi ergangen. E prädicht und prädicht, end än senjer Begiestereng hat hie gor net gemeerkt, dått et senjen läwen Kirchekängdern
na dennich äst ze lang geworde wōr. Enner nō dem andern wōr gånz lies åfge-
stånden end hat sich, äsi geräischliis wä nor meeglich – äm dien, vun allen äsi geihrten åålden Herrn, cha net ze krinken, außen geschlichen.
Wä na allen verschwangden woren, und det Amen awwer ängden nooch net kunn wul, dro äs der Küster zer Kanzel åfen gestiejen, hat de Kircheschlässel åf de Bibel gelocht uch dro zem Farr gesōt:
„Ich bidden, Härr Stadtfarr, wo Se fertig senj, spärre Se de Kirch za! Ech gohn na uch himen eßen!“ ( Ich bitte, Herr Stadtpfarrer, wenn sie fertig sind, sperren sie die Kirche zu, ich gehe jetzt auch heim essen!)


Et wōr än Medwesch. Do hat en Selcher sengen Laden, wo firgewehnlich owends
der Udrang ängden griiss wōr, well hī seng Woor gāt uch bällich verkuft huet, denn sonst kiift der Medwescher sä jo net.
Äsi wōr seng Selcherladen wedder emōl patz vol. Nobär Misch dier mosst noch sihr lang wōrden, bäs hī un de Rend kåm. , und der Nobär Misch wiërt net gärre. Na fällt seng Bläck zafällich af dett niëwen äm stōhhä Dänstmeedchen. Hī sekt, wä et de Zeddeng u sengen Baasen gepresst hält.
„Jinni, menj Kängd ( wunn der Medwescher äst wäll, dro äs hī äng frängdlich), Jinni,
menj Kend, gaf mer de Zektung, ech wäll se usehn).“
„Ech gie (gebe) se net.“
„Aver, Jinnichen, soa (sei) net garstig.“
„Ech gie se net.“
„Cha, warem giest tea (du ) se ijentlich net?“
Dett Jinni ziërt sich noch en Welchen, dron räckt et mät der Åntfert eraus:“ Wenn Sä se eousliese (auslesen), wat blewt (bleibt) dron menjem Herrn?“


der Ijel
schrieb am 25.11.2008, 18:22 Uhr (am 25.11.2008, 18:27 Uhr geändert).
wä et de Zeddeng u sengen Baasen gepresst hält.
wåt as der Baasen ?
As dot viellech dått wot der Bayer Wampen hïsst ?

Wittl
schrieb am 25.11.2008, 22:05 Uhr (am 25.11.2008, 22:16 Uhr geändert).
der Ijel schrieb: wä et de Zeddeng u sengen Baasen gepresst hält.
wåt as der Baasen ?
As dot viellech dått wot der Bayer Wampen hïsst ?


Tea Ijel,
et hiißt wä et ...un de Baasen= "am Büesen af dem Haarze drït"??...
na, wä dïnkst tea enst...drifw?...
wä kaon dat e Wampen bedegden???
Wobei im Dialekt meiner Ahnen jenes Wörtchen "Büesem" nicht unbedingt für Weiblichkeit steht....
ob ich in meiner Annahme wohl richtig liege??
Ä Medwesch hun ech desen Êusdreack "Baasen"..."Beasen" näckest gehiurt, kaon mech awer teeschen...äs e sihr long Zegt vergongen....

Badden am en ïhrlich gemïnt Aonfert.
der Ijel
schrieb am 29.11.2008, 19:21 Uhr (am 29.11.2008, 19:31 Uhr geändert).
En de Büsem stoche mir es uch de Åppel, won de Schaepper voll woren.
Denn: Wonn em Åppel stialen ziuch wuul em jo vill wa mejlich matnien.
Esi es der Beasem net abedoinjt WEIBLICH ze verstohn.
Sonst hat ech a menjem Dialekt : ”De Mimmen”

Hī sekt, wä et de Zeddeng u sengen Baasen geprësst hält.//
demnoh es mat Baasen der "Büesem" der Busen gemïnt?
und de Legt stohn an der Schlong an dr ”Alimentară” mat dem Gesicht kënenuunder ?
Sonst hat em jo dinken kannen, Det Jinni healt de Zeddeng
senjem ”Vordermann” åf de Reck am se salwest ze liasen.....


Martha
schrieb am 06.12.2008, 19:27 Uhr
Cha, dem Jinni seng Baasem huet bä ech zween än gånzen Dischkurs ousgeliest.Wie häw dåt na gedoocht? En Härmestadt wor et der Baasem ,die na inzich uch ellin der holden Weiblichket zastieht.
Ijel, na wässen mer jo ållen, wor tea deng gestielen Åppel versorjt huest: en den Büesem, dier awer sächer nor fir ech Männer zaständich äs.
Wittl, wåt dinkst tea, äm wåt sil det Jinni de Zeddeng äsi stark un sengen Baasen gedrackt gehålden huen? Nor der Zeddeng fir sengen Härren wegen, odder woren et uch Gedånken
änes jangen Meedchens... Wie kån dåt Rätsel liesen?
Martha
schrieb am 06.12.2008, 19:38 Uhr (am 07.12.2008, 08:48 Uhr geändert).
Anekdot ous Siweberjen

En åålt Boer ous der Ned vun Neustadt, die bä sengen Kängden wunt, die hat dä Åfgow, jeden Owend, wonn der Bäffelkeah vun der Wied kåm, dem Gedär den Schwånz ze hålden, demät dä Bäffel, durch det Schlohn dä mälkä Duchter net belästijen kån.
Dem Åålden word dåt awer na dennich ze bleed, doräm knäpt hi sich na den Schwånz der Bäffel un seng West gånz fest u, well hi sich seng Pfeïf, äsi än åller Råh mät dem Tabak voll stappen wūl. Dåt wōr jo uch en feng Meeglichket, demät hi ålle bid Hängd na uch frå häw. Nor awist hirt em: „bsss, bss“, en griß Brems kåm herbä gefliejen uch sä håt de Bäffel dro empfängdlich gestochen. Doräm äs det schwarz Gedär uch wäld geworden. Et huet sich ämgedreht end äs durch dät offä Dir åf de Gass gerånnt; der Åålt, hängden um Schwånz festgebangden, dier mosst mät, ow hi na wūl odder net
Wä dåt en Nober na gesähen huet, wä der Åålt äsi angem leff, un der Schwanzspätz vum Bäffel fest verkneddert, dro frächt hi än verwangdert:
„ Wat sollt Er, Nober?“
Åf dåt åntwert der Åålt: „Dåt wieß nor Gott der Härr uch dä Bäffel.“

Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.